Bencillik, bir varlığın hep kendi menfaatini düşünmekle ilgili olarak yaşatılan, kendi rahatı, kendi mutluluğu, kendi çıkarları, kendi güzelliği, kendi hayatı, kendi fikirleri ve kendi şeklinde başkalarının mutsuzluğunu, rahatsızlığını, zarar görmesini ve bu kendisi ile ilgili olarak düşünme durumunda kendisinden başkasını düşünmeden, hep kendini düşünerek yaşama ve uygulama yapma halidir, bu tanıma uyan olumsuz bir davranış biçimidir.
Bir toplum şeklinde yaşayan varlıksal alanlar içinde bencillik kadar gereksiz bir eylem olmasa gerek. Toplum olarak var olmamızın doğal bir sonucu olarak bencil olamayız. Çünkü ne kadar yalnız kalsan da her halinde bir topluma bağlısın ve sadece bu sebeple bile, bulunduğun alana olan sorumlulukların ile bile, bencilce davranışlar içinde bulunmamalısın. Bir kere kimse kimseden üstün değildir, bir bütün şeklinde bulunduğumuz varlıksal alan içinde herkes kendi seviyesine göre bir oluşum içindedir ve bu seviye farkları üstünlük arz eden özelliklerde bir durum değildir. Mesela ben merkez olarak bulunduğum yerde kendime ait sorumluluklarımı yapmak için varım, bu durum, bizi bir bütün kılan bu varlıksal alanda, demek ki en iyi şekilde benim yapabilmem söz konusu olduğu için bu haldedir ve bunun dışında, varlıksal alanın en iyi şekilde merkezlik ihtiyaçlarını karşılamak dışında, merkez olmayı her istediğinin yapılması gibi saçma bir durumu uygulatmayı aklıma bile getiremeden, bunun için özellikle bilgiler, yasalar yazmış olan bende, varlıksal alandaki en küçük mikro organizma ile bile aynılıkları paylaşıyorum ve milyon yıllar önce bende onun gibiydim ve şimdi bu şekilde olmam, onunda zamanı gelince benim gibi olacağının gerçek olması, ve bu tanımlamaların sonucu olarak bencillik, ben merkezcilik, her şeyi kendine mal etme, kendinden başkasını düşünmeyerek hareket etmek ve benzeri tanımlar oldukça anlamsız, saçma ve gereksizdir.
.png)